DE HEKS IN MIJ/ DE WIJZE

De heksenwaan werd afgeschaft in 1736, toen de Witchcraft Act werd ingevoerd. Deze wet maakte het strafbaar om anderen te beschuldigen van hekserij. Tegelijkertijd verbood de wet de beoefening van het occultisme, met als mogelijke straf een jaar gevangenis.

In de loop van de geschiedenis werden de laatste veroordelingen voor hekserij uitgesproken:

• In 1682 werd de laatste vrouw in Engeland als heks veroordeeld.

• In 1722 volgde de laatste veroordeling in Schotland.

• In 1745 werd de laatste vrouw in Frankrijk veroordeeld.

• In 1782 vond de laatste heksenveroordeling in Zwitserland plaats.

• In Nederland Entgen Luyten, de heks van Limbrich als laatste beschuldigd van hekserij.

Het is opmerkelijk dat mensen werden vervolgd om hun diep intuïtieve gaven. Dit laat zien hoe sterk deze angst in het collectieve bewustzijn geworteld is. Ironisch genoeg bezit het Vaticaan een enorme verzameling occulte boeken en objecten. Veel rijke machthebbers hadden hun eigen waarzeggers, astrologen en gebruikten kruiden. Denk ook aan het gebruik van wierook in kerken.

Koning George heeft de Bijbel herschreven en aangepast aan zijn eigen visie. Toch schreef hij ook memoires over demonen en hoe deze op te roepen. De samenleving verwachtte dat je opging in de massa en je magische krachten onderdrukte.

De spreuk "Ken uzelf" is niet voor niets een belangrijke uitspraak binnen de vrijmetselarij. Het occultisme—alles wat verborgen is—vindt zijn oorsprong bij stromingen als de Rozenkruisers, de vrijmetselarij en de Hermetic Order of the Golden Dawn. Deze groepen verwerpen dogma’s, maar geloven wel in een hogere meester.

De uitspraak "We are the granddaughters of the witches you couldn't burn" is een krachtige spirituele slogan die verwijst naar de historische vervolging van vrouwen, met name tijdens de heksenvervolgingen, en hoe vrouwen vandaag de dag hun kracht, wijsheid en onafhankelijkheid herwinnen.

BETEKENIS en OORSPRONG

Deze zin wordt vaak gebruikt binnen spirituele gemeenschappen om de kracht van vrouwen te eren die vroeger werden onderdrukt, gemarginaliseerd of vernietigd om hun onafhankelijkheid, kennis en kracht. Hoewel de exacte oorsprong van de uitspraak onduidelijk is, werd het populair door feministische schrijvers en activisten. Het drukt een gevoel van erfgoed en verbondenheid uit met vrouwen uit het verleden die weerstand boden aan patriarchale onderdrukking.

HISTORISCHE CONTEXT

In de middeleeuwen en vroege moderne tijd werden vrouwen die zich onderscheidden door kennis van kruiden, genezing of simpelweg door onafhankelijk te zijn, vaak beschuldigd van hekserij. Deze beschuldigingen leidden tot vervolging, marteling en de doodstraf, vaak door verbranding. De slogan verwijst naar het idee dat niet alle vrouwen konden worden vernietigd en dat de kracht van die vrouwen voortleeft in hun nakomelingen.

SPIRITUELE en MAGISCHE BETEKENIS

Voor velen binnen spirituele of heidense gemeenschappen heeft de slogan ook een diepere betekenis. Het erkent de spirituele lijn van vrouwen die verbonden waren met de natuur, geneeskunde, rituelen en intuïtieve kennis. De huidige generatie voelt zich vaak aangetrokken tot oude spirituele praktijken als een manier om deze wijsheid te herstellen.

MODERNE TOEPASSING

Deze uitspraak is veel terug te zien op protestborden, kleding en kunstwerken, vooral tijdens feministische marsen en evenementen. Het dient als een krachtig symbool van weerstand tegen patriarchale structuren en als een oproep om de kracht van vrouwelijke energie te omarmen.

KRITIEK en REFLECTIE

Hoewel de slogan krachtig is, is er ook enige kritiek op. Sommigen wijzen erop dat de meeste vrouwen die als heksen werden beschuldigd vaak geen werkelijke hekserij beoefenden, maar slachtoffers waren van sociale, religieuze of politieke onderdrukking. Anderen vinden dat de slogan het verleden romantiseert of simplificeert

De uitspraak "We are the granddaughters of the witches you couldn't burn" is een krachtig eerbetoon aan de vrouwelijke kracht die door de eeuwen heen is blijven bestaan. Het is een oproep om niet alleen de pijn van het verleden te erkennen, maar ook om vanuit die kracht te helen, te groeien en te strijden voor gelijkheid, vrijheid en zelfexpressie.

Persoonlijke noot

Ik voelde me diep verbonden met de vrouwen die mij voorgingen—vrouwen die niet werden geloofd, die werden verguisd door mannen en op de brandstapel belandden. In die tijd was het angstaanjagend eenvoudig om een vrouw van hekserij te beschuldigen. Vrij denken werd niet geaccepteerd, laat staan dat een vrouw een eerlijk proces kreeg. Een simpele beschuldiging volstond, of het nu uit jaloezie was, uit wrok, of simpelweg omdat een man van zijn vrouw of minnares af wilde.

Vrouwen werden vaak gemarteld om hen te dwingen anderen aan te wijzen. Weigerde je, dan betekende dat je dood. Volgde je hun bevelen, dan sleurde je een andere vrouw mee in hetzelfde verdriet. Het waren vrouwen die in hun kracht stonden, diep verbonden met de wijsheid in zichzelf, met Moeder Aarde en de natuur. Deze vrouwen leefden met liefde en aandacht, en dat weerspiegelde zich in hun omgeving: hun tuinen bloeiden, hun dieren floreerden. Die natuurlijke harmonie wekte jaloezie bij degenen die deze verbinding misten.

Zo begon de meedogenloze jacht op vrouwen. Het vrouwelijke moest worden onderdrukt: de verbindende kracht, de scheppende energie, maar vooral het vermogen om te voelen en te helen. Het heeft diepe wonden geslagen in het collectieve vrouwelijke bewustzijn. Tot op de dag van vandaag voelen veel vrouwen nog steeds wantrouwen, jaloezie en rivaliteit. We misgunnen elkaar, trekken elkaar naar beneden, in plaats van elkaar te steunen.

Ik kwam tot een pijnlijke herkenning: ik voelde hoe het was om zelf op de brandstapel te staan. Ik zag het hele dorp naar mij wijzen. Ik voelde het diepe verraad in elke vezel van mijn lichaam—zwanger en kwetsbaar, terwijl de vlammen mij omhulden. Mijn minnaar keek toe en zei niets. Hij koos voor comfort, voor de leugen, vastgeklampt aan de veilige illusie van de 3D-wereld. Zijn zwijgen was een verraad, diep en pijnlijk. Ik kon niets doen, niets zeggen, alleen machteloos toekijken hoe de liefde van mijn leven mij opofferde voor geld en aanzien.

De Rozenkruizers vormen een mysterieuze en esoterische stroming die diep geworteld is in spirituele tradities en verborgen kennis. Ze combineren elementen uit het christendom, alchemie, hermetisme, gnostiek, astrologie en kabbala. Een belangrijk aspect van hun leer is de symboliek van de twee pilaren bij elke tempel, die verwijzen naar de tempel van Salomo. Dit symboliseert de verbinding tussen de spirituele en materiële wereld, en wordt vaak in verband gebracht met de magie van Salomo.

De mythische figuur Christian Rosencreutz, die volgens verhalen in 1378 geboren zou zijn, wordt gezien als de grondlegger van de Rozenkruizersorde. Of hij werkelijk heeft bestaan, blijft een mysterie. Volgens de legende werd zijn familie vermoord door een Duitse heer, waarna hij als vijfjarig jongetje werd meegenomen door een monnik en werd ondergebracht in een klooster. Daar werd hij onderwezen in historische kennis en later naar Arabische landen gestuurd om zich verder te verdiepen in verborgen wijsheden en de elementaire leer. Na zijn terugkeer verspreidde hij zijn opgedane kennis en werd hij een inspiratiebron voor spirituele zoekers.

De Rozenkruizers zouden ook beïnvloed zijn door figuren zoals Aleister Crowley, een controversiële grondlegger van moderne westerse magie en andersom. Hoewel Crowley persoonlijk als een discutabele figuur wordt beschouwd, had hij veel kennis van oude magische tradities, waaronder de verbinding met de Egyptische god Horus. Interessant genoeg slaagde zijn vrouw erin om een diepere verbinding met de onbewuste wereld te maken, wat bij Crowley jaloezie opriep. Zijn drang naar controle en macht leidde uiteindelijk tot conflicten binnen de Golden Dawn, een esoterisch genootschap waaruit hij werd verbannen.

De geschiedenis van de alchemie laat zien dat vrouwen altijd een essentiële rol hebben gespeeld in spirituele en magische tradities. De eerste bekende alchemist was een vrouw genaamd Maria de Jodin ook wel bekend als Maria de Alchemist of Maria Hebraea, was een van de vroegste en invloedrijkste alchemisten in de geschiedenis. Ze leefde waarschijnlijk tussen de 1e en 3e eeuw na Christus in Alexandrië, Egypte. Maria wordt vaak beschouwd als de eerste vrouwelijke alchemist en een pionier op het gebied van chemie en laboratoriumtechnieken.

Bijdragen aan de Alchemie

Maria de Jodin stond bekend om haar uitvindingen van alchemistische apparatuur, waaronder:

• De Bain-Marie (Au Bain-Marie): Een techniek waarbij een pan met water wordt gebruikt om delicate stoffen langzaam en gelijkmatig te verwarmen. Deze methode wordt vandaag de dag nog steeds gebruikt in de keuken en de chemie.

• De Dubbele Ketel: Een distillatieapparaat bestaande uit twee vaten, gebruikt voor het zuiveren van vloeistoffen.

• De Tribikos: Een apparaat voor het destilleren van stoffen via drie uitgangen, wat hielp bij het scheiden van verschillende componenten.

Spirituele en Filosofische Invloeden

Maria de Jodin was niet alleen praktisch ingesteld, maar ook filosofisch. Haar werk draaide om de transformatie van materialen, wat ook symbool stond voor innerlijke spirituele transformatie. Dit idee heeft de alchemie sterk beïnvloed en sluit aan bij de leer van de Rozenkruizers, die spirituele zuivering als een essentieel proces beschouwen.

Verbinding met de Rozenkruizers

De Rozenkruisers zagen in Maria de Jodin een belangrijk voorbeeld van hoe vrouwelijke wijsheid en intuïtie een cruciale rol spelen in de zoektocht naar verborgen kennis. Haar werk legde de basis voor latere alchemistische en esoterische tradities waarin zowel mannen als vrouwen bijdragen aan spirituele groei.

. Vrouwen worden van nature gezien als orakels, met een aangeboren vermogen om verbinding te maken met zowel de zichtbare als onzichtbare wereld. Het mannelijke en vrouwelijke zijn bedoeld om samen te werken, elkaar aan te vullen en gezamenlijk te streven naar spirituele groei en balans.

Dit complementaire samenspel tussen mannelijk en vrouwelijk wordt ook weerspiegeld in de relatie tussen Jezus en Maria Magdalena. Zij worden vaak gezien als belichamingen van de goddelijke mannelijke en vrouwelijke energieën. Deze krachtige combinatie laat zien hoe belangrijk de balans tussen beide krachten is voor spirituele ontwikkeling en creatie.

De Rozenkruizers en hun leer blijven tot op de dag van vandaag een bron van inspiratie en mysterie, waarin de zoektocht naar innerlijke wijsheid en universele waarheid centraal staat.

DE HEKS IN MIJ

• Staat voor de archetypische figuur van de oude wijze vrouw of crone, een vrouw vol levenservaring en innerlijke wijsheid.

• Dit archetype is verbonden met diepe levenskennis, compassie en spirituele inzichten.

• Ze vertegenwoordigt ook het idee van vrouwelijke mentorschap, heling en overbrengen van kennis.

• In veel culturen speelt de wijze vrouw een rol als genezeres, raadgeefster of spirituele gids.

Beide archetypen nodigen uit om verschillende aspecten van het vrouw-zijn te omarmen, van kracht en rebellie tot rust en wijsheid.

De heks in mij ontwaakte als een fluistering uit oude tijden. Een diepe fascinatie voor kruiden groeide in mij, als wortels die zich verstrengelden met de aarde. De drang om een moestuin te creëren werd een roeping, een plek waar de natuur haar geheimen aan mij openbaarde. Geuren van oliën vulden mijn ruimte, zwaar en troostend, terwijl salie mijn gebeden begeleidde. Wierook kringelde omhoog, kaarsen flakkerden als oude sterren, en stapels papier droegen mijn woorden als eeuwenoude spreuken.

In die momenten werd ik gedragen naar hogere sferen, waar de zachte aanwezigheid van Maria Magdalena om mij heen danste. Zij fluisterde vergeten wijsheden, en naast haar stonden godinnen in stilte. Isis, met haar sluier van mysterie, was mij even vertrouwd. Allen waren zij spiegels van kracht, die mij herinnerden aan het vuur dat diep in mij brandde.